Interview met deelnemer YCT yogaopleiding 2014-2015, Karin Lucassen
Waarom (of door wat, hoe) besloot je de opleiding te gaan volgen?
Als verdieping van mijn ontwikkeling als dansdocent en vanuit nieuwsgierigheid. Ik deed al een aantal jaren yoga en ik merkte dat ik beter in balans was. Rustiger.
Hoe ervaar je opleiding tot nu toe?
Het is zeker een reis, de yogaweg. Dat is ook wat overal beschreven staat. Naar mijn idee is die reis ook nooit afgelopen. Er valt altijd meer te leren, ik vind die verdieping fantastisch. Op een gegeven moment kom je er achter dat de vorm van de asana’s niet meer het belangrijkste is. Er is meer, veel meer! geweldig. In de opleiding hebben we het daar veel over, het voelt niet schools het is meer een groep gelijken die ervaringen met elkaar deelt.
Wat zou je aan het einde van de 2 jarige opleiding graag willen?
Mijn doel is om straks les te gaan geven, aan kinderen en aan volwassen. Een ander doel is zeker ook om me door te ontwikkelen. Twee jaar op het yogapad is een begin, maar er ligt meer voor de boeg. Ik hoop dat ik straks yoga ook in het dagelijks leven toe kan passen, en dat het me rust en balans blijft brengen. Als ik om me heen kijk, zeker in de opleiding zie ik dat het veel heeft gedaan met iedereen. Er is een zachtheid en alertheid bij die ik heel prettig vind.
Zeker nu er een kindje op komst is, ik wil het ook onderdeel maken van zijn of haar leven ( als het mijn karakter heeft kan ’t dat wel gebruiken:-) )
Wat raad je mensen die overwegen de opleiding te gaan volgen aan?
Doen, het brengt je altijd meer dan je denkt.
Wat is het meest memorabele moment tot nu toe?
De hoofdstand. Ik was zo trots! Ik heb ‘m bij mijn oma thuis gedaan. Jammer dat ik omviel en Maria in mijn val meenam. Ze mist nu een arm.
Welk moment wil je het liefst zo snel mogelijk vergeten?
Toen ik dus de hoofdstand kon heb ik ‘m bij mijn oma thuis gedaan. In mijn familie gaat er niemand in de woonkamer op z’n hoofd staan maar ik dus wel… Het ging goed, applaus volgende en toen, viel ik om… Niks aan de hand denk je… Maar toch jammer dat ik Maria (het beeld, religie) mee nam in mijn val. Ze mist nu een arm. Helaas.